Omijanie węglowodanów w porannych posiłkach lub nawet całych śniadań stało się modne wśród wielu nurtów dietetycznych. Można przeczytać, że śniadania białkowo-tłuszczowe (czyli bez węglowodanów) są sposobem na utrzymanie dobrego nastroju oraz koncentracji u osób cierpiących na poposiłkową senność, z zaburzeniami glikemii lub redukujących masę ciała. Pytanie, czy to, co jest dobre i wygodne dla jednych, będzie tak samo dobre dla drugich, na przykład dla sportowców?
Węglowodany w sporcie
Jak można się spodziewać, dietetyka sportowa niezmiennie trzyma się diety wysokowęglowodanowej. Jest to związane z tym, że węglowodany są jednym z głównych źródeł energii dla organizmu w trakcie wysiłku fizycznego. Co więcej, zapotrzebowanie na nie rośnie wraz z intensywnością wysiłku. Dlatego spożycie ich w odpowiedniej ilości oraz porze może mieć ogromny wpływ na wydolność podczas ćwiczeń. Według prof. Kerksicka, zajmującego się od lat badaniem wpływu żywienia na wydolność sportowców, posiłek przedtreningowy jest bardzo ważny i powinien zawierać nawet do 4 g węglowodanów na kg masy ciała oraz być spożyty 1-2 godzin przed treningiem (Kerksick et al., 2017). Pytanie, czy możliwe jest połączenie obydwu strategii – ominięcia węglowodanów w pierwszej części dnia (lub nawet całego śniadania) rekompensując to większą podażą węglowodanów w porze obiadu?
Z odpowiedzią postanowił zmierzyć się zespół prof. Metcalfa, konstruując badanie, w którym 11 dobrze wytrenowanych kolarzy (VO2max: 61±5 ml/kg/min) poddał dwóm próbom jazdy 20 km na czas (Metcalfe et al., 2021). W pierwszym wypadku popołudniowy wysiłek był poprzedzony zarówno śniadaniem jak i obiadem, a w drugim wyłącznie „wzmocnionym” obiadem tak, aby ilość węglowodanów była równa w obydwu próbach. Wykazano, że średnia moc wyjściowa była o 3% (~9 W) niższa w wypadku grupy bez śniadania.
Wyniki tego badania sugerują, że pomijanie śniadań (lub węglowodanów w śniadaniu) może negatywnie wpływać na wydolność w dalszej części dnia, nawet gdy uda nam się nadrobić ilość węglowodanów w późniejszych posiłkach. Konsumpcja węglowodanów odpowiednio wcześniej przed treningiem może mieć wpływ na ilość glikogenu mięśniowego, którego synteza jest procesem wielogodzinnym. Im dłuższy wysiłek, tym zapasy glikogenu mają większe znaczenie.
Podsumowanie
Podsumowując, spożywanie węglowodanów przed treningiem może pomóc w poprawie wydolności podczas długotrwałych ćwiczeń o wysokiej intensywności. Jednakże w wypadku długich i bardzo intensywnych treningów pojedynczy posiłek spożyty przed wysiłkiem może być niewystarczający, aby zmaksymalizować możliwości fizyczne sportowca.

Bibliografia
Kerksick, C. M., Arent, S., Schoenfeld, B. J., Stout, J. R., Campbell, B., Wilborn, C. D., Taylor, L., Kalman, D., Smith-Ryan, A. E., Kreider, R. B., Willoughby, D., Arciero, P. J., VanDusseldorp, T. A., Ormsbee, M. J., Wildman, R., Greenwood, M., Ziegenfuss, T. N., Aragon, A. A., & Antonio, J. (2017). International society of sports nutrition position stand: nutrient timing. Journal of the International Society of Sports Nutrition 2017 14:1, 14(1), 1–21.
Metcalfe, R. S., Thomas, M., Lamb, C., & Chowdhury, E. A. (2021). Omission of a carbohydrate-rich breakfast impairs evening endurance exercise performance despite complete dietary compensation at lunch. European Journal of Sport Science, 21(7), 1–22.